Terwijl bergtoppen
Elkaar ontwijken
door de hoogte in te gaan
zoeken aardlagen
Elkaars nabijheid
En schuren als verliefd
Zichzelf kapot

Net als onze toekomst
Die voor ons ligt
in de tijd
Maar evengoed achter ons
ln de ruimte
In de sporen
die we maken

Is ze donker
Al is dat niet meer
dan afwezigheid van licht
Zo is ook de dood
de afwezigheid van leven
En daarmee juist enkel aanwezig
daar waar leven is

Wat dan weer humor is
Zwartgallig of satire
Het sluit elkaar niet uit
Net als intuïtie
En gezond verstand
blijken tegenpolen
prima samen te gaan

Ook in relaties
Al is de liefde
Van een ander kaliber
Zij ontstijgt elke wet
En bepaalt haar eigen
Tegenstelling:
Als je haar hebt, laat ze je los

Recht doorzee
In een zwart gat
Wetende dat zelfs licht
je vergezelt
Wat iets verzacht
totdat je ontdekt dat ook hier
Niets is wat het lijkt

Want aan de andere kant
begint de oerknal
En heeft ook dit einde
zijn eigen begin
En tuimelt en tolt
alles ook daar
Belachelijk om elkaar heen

Middenin al deze
dode materie
Staan wij in het leven
Waarachtig en
Bevangen van wellust
Één grote grap
Weldadig schitterend

Stijgt de zon
Boven ons hoofd
Terwijl ons hemelgewelf
Kantelt, willen we begrijpen
Maar hoe meer we leren
Des te beter we weten
Nog weinig te snappen

Van al dit gigantische
Of van het allerkleinste
Behalve dat we
nul controle hebben,
wat ons er niet van weerhoudt
Dit te blijven veinzen
Met riten en rituelen

Om angst te verdrijven,
Een product van de dood
Terwijl ditzelfde einde
Juist het leven waarde geeft
Waarmee de dood net zo goed
De bezorger is van geluk
In ons korte moment van zijn

Is angst overwinnen
Voor het heengaan
het einde van alle vrees
Het begin van vrijheid
Totdat we verliefd zijn
Dan zijn we onvrij
Een slaaf

Van de hartstocht
Met ketenen van verlangen
Zoeken we de sleutel
In rede en redevoering
Al verlossen we ons hart
Pas als rede is veranderd
In hartstocht

Komen we vooruit
Zelfs in stilstaand water
Wat, als het kalme zee is,
Niets afdoet van de motor
die zij is,
voor al het leven,
vervoert zij slechts één element

Zonnewarmte
Of sterrenlicht, waarin wij
Dan weer aarden
En ongeacht afkomst,
ras of religie
Is dit onze verbinding
Water vervoert warmte

Wat leidt tot ‘leven’
Dat zichzelf afvraagt
‘Waarom ben ik?’
Totdat ze vervaagt
En dezelfde vraag
Opnieuw wordt gesteld
In een andere kosmos

Op een andere aardlaag
Waar ook bergtoppen
Elkaar ontwijken
En water warmte draagt
De tijd een voor én achter heeft
het ‘leven’ humor bereikt
En zichzelf lichtzinnig diep afvraagt

Waarom ben ik?

13-8-23
Marlijn