“Zou het kunnen zijn dat wat jij heel goed hebt gedaan in de afgelopen jaren is jouw persoonlijkheid op een goede manier te conserveren zonder het te laten verpesten door opleidingen of de buitenwereld?”
Dit is de heerlijke openingsvraag van Theo Maassen aan Adelheid Roosen in de podcast: Ervaring voor beginners. Een luistertip deze keer!
Samen concluderen ze dat het alchemie is, om van rauwe pijn of ervaring iets te brouwen waar anderen wat aan hebben. En hoe persoonlijker iets is, hoe universeler ook, wat als gedachte al troostend werkt.
Adelheid heeft dit in de praktijk gebracht door haar relatie in een theaterstuk onder de loep te nemen, briljant, eerlijk en gruwelijk tegelijkertijd.
Om te maken heb je zowel zelfvertrouwen als twijfel nodig. De ultieme tip om te scheppen: kind blijven.
Theo: “maar kinderen moet je ‘temmen’ want ze hebben een slechte smaak en willen altijd laat naar bed.” Precies dit blijft een open vraag want is dit zo?
Aan de andere kant wens je dat de kunstenaar juist zijn autonomie behoudt en van daaruit schept. Maar de kunstenaar is ook een kind geweest, dat ‘getemd’ is. Dat net als Theo zowel geborgenheid als vrijheid wenst. Dat op een interessante manier juist niet aan de opdracht wenst te voldoen. En deze opdracht gebruikt om haar verbeelding open te laten klappen als een krokus, zoals Adelheid het omschrijft. Ze hebben de regel in de hand en zijn zelf in charge hoe ze deze gebruiken. Zou het verkeerd gaan als de hele wereld op deze manier autonoom leert te zijn?
Tot slot de fantastische vraag van Adelheid: “kan mijn verbeelding beelden maken die ik nooit op deze wereld heb gezien?” Waarop Theo reageert: “in alle culturen zijn er draken, terwijl ze niet bestaan. Zo ook engelen.”
Mag ik een vervolg voorstellen van nog een uur?