Ik wil leven

Etty Hillesum, geboren in een Nederlands-Joodse familie, leefde van 1914 tot 1943. Haar dagboek werd in 1981 gepubliceerd, 38 jaar nadat ze in Auschwitz werd vermoord. 

Het boek bevat een ongekende levenslust, tot het eind van haar leven aan toe. Voor mij is ze een voorbeeld zoals hoe ze in het leven stond maar ook hoe ze in het reine kwam met de eindigheid van het leven. Het dagboek is een absolute leestip en eenvoudig via de bieb ook online verkrijgbaar. 

Onderstaand twee indrukwekkende fragmenten uit het dagboek van Etty Hillesum dat de titel draagt: ‘Het verstoorde leven’.

—

Ik zou lang willen leven, om het later alles toch nog eens te kunnen uitleggen en als me dat niet vergund is, welnu, dan zal een ander het doen, en dan zal een ander mijn leven verder leven, daar waar het mijne is afgebroken en daarom moet ik het zo goed en zo volledig en zo overtuigd mogelijk leven, zodat diegene, die na mij komt niet helemaal opnieuw hoeft te beginnen en het niet meer zo moeilijk heeft.

—

Het leven is zo grappig en zo verrassend en zo eindeloos genuanceerd en op iedere bocht van de weg plotseling weer een heel ander uitzicht. De meeste mensen hebben clichévoorstellingen over dit leven in hun hoofd, men moet zich innerlijk bevrijden van alles, van iedere verstarde voorstelling, van iedere leuze, van iedere gebondenheid, met moet de moed hebben alles los te laten, iedere norm en ieder conventioneel houvast, men moet de grote spring in de kosmos durven wagen en dan, dan is het leven zo eindeloos rijk en overvloeiend, zelfs tot in z’n diepste lijden.

Etty Hillesum