Hoe kan ik je tonen hoe ik mij voel
De rijkheid niet in woorden te vangen
Als bomen zij aan zij in een nat woud
De wortels verstrengeld in elkaar
Uit het zicht maar innig en eeuwig voelbaar
Zo wrijf ik herinneringen op papier
Vang slechts vage flarden gedachtes
Terwijl takken mij fluisteren over de wind
Wellen druppels uit de modder grond
Als mijn voeten ze raken, op in mijn mond
Het is de lust dat sijpelt langs hun stammen
Het groen gekleurd door jeugd en kracht
De bittere smaak van schimmels en zwammen
het geluid van langzaam kreunende hout
Dieper, steeds dieper in ’t worstelend woud
Als takken zwiepen mijn overtuigingen en wil
Vrij in de ruimte, bedoeld te bewegen
Terwijl onder mijn benen, elke wortel vastligt
eindig leven voedt elk begin, zo ook mijn pad
Wijze woorden van bomen, mijn woordenschat