Er groeit een fabriek in mij – deel 2
Ik spreek je taal niet
Ik snap de woorden
maar ik versta ze niet
Ik ben geen stakeholder
Al knik ik ja
Er is geen kooksfabriek
In mijn bestaan
Je vlapt ze eruit:
‘On top of the world’
en ‘groen staal’.
Graffietregens, de boardroom,
Tata!
Ik denk aan hoe hoogovens
Schoonovens moeten zijn
Maar ik knik
En regen met grafiet
Is regen vol verdriet
Dus ik snik
Maar je ziet het niet
Mijn gezicht praat
geen fabriekstaal
Je verstaat me niet
In de stilte klikt de klok
Je hebt een ‘harde stop’
Dat betekent dat je door moet
Ik voel alsof ik je tijd vergooi
En wie ben ik?
Nog één gedicht dan, sta me toe
Omdat spreektaal niet kan zeggen
Hoe ik me dan toch voel
Voor wat het waard is
Voor een potentiële klik
Er groeit een fabriek in mij
Lees ik voor
Terwijl ik ogen op me voel
Er groeit een fabriek in mij
Is mijn zin
En het klopt
Ik hap de lucht in
en lees mijn gedicht
In de fabriek
Ben ik begrip
Voor de fabriek
Voor de directeur
Voel ik begrip
Want hij moet door
En wie ben ik?
Marlijn
1-12-23
vervolg op ‘Er groeit een fabriek in mij’
foto ‘Heemskerkse duinen”
Marlijn